Efekt samej ekspozycji polega na większemu polubieniu osoby lub przedmiotu dla nas neutralnego, z powodu jego częstszego kontaktu. Na przykład w momencie częstego spotykania sąsiadki zaczynamy dążyć ją coraz większą sympatią, mimo iż nie konwersowaliśmy z nią ani nie jest ona w żaden sposób charakterystyczna oraz nikogo nam nie przypomina. Podobnie ma się sytuacja dotycząca na przykład piosenek. Spotykana osoba/obiekt jest dla nas początkowo neutralna oraz obojętna. Jednak natomiast jeśli często stykamy się z nielubianą osobą lub słyszymy irytującą piosenkę, to istnieje prawdopodobieństwo, że ta niechęć będzie coraz większa. Równocześnie dany obiekt (lub osobę) nie powinniśmy często spotykać, ponieważ mogłoby to doprowadzić do znudzenia się nią. Wyjaśnienie tego efektu wiąże się z poczuciem pewnego rodzaju bezpieczeństwa i komfortu psychicznego względem osób lub obiektów dla nas znajomych. Istotnym aspektem jest również płynność przetwarzania informacji, która polega na łatwiejszym przetwarzaniu bodźców (informacji) dla nas znajomych. Łatwe przetwarzanie bodźców skutkuje pojawieniem się pozytywnych odczuć, ponieważ nie musimy w nie wkładać nadmiernego wysiłku, jak ma to miejsce w przypadku nowych informacji.
Forma atrybucji oparta na przekonaniu, że złe...