Opisuje zachowanie idealnego, doskonale racjonalnego decydenta, który wybiera tylko jedną ze znanych alternatyw. Klasyczna teoria decyzji zakłada, że w takich warunkach decydent będzie kierował się zasadą użyteczności, biorąc pod uwagę opcje, które przyniosą mu zysk (lub jak najmniejszą stratę). Ważna jest także zasada prawdopodobieństwa: wyklucza ona nierealne możliwości. Klasyczna teoria decyzji jest modelem normatywnym, a nie opisowym: dostarcza formuły racjonalnej decyzji, ale nie opisuje zachowania prawdziwych ludzi w takich sytuacjach. W codziennych sytuacjach wartości zysków/strat są często względne, podobnie jak prawdopodobieństwa, jedynie przybliżone lub pełne szacunki. Zatem klasyczna teoria decyzji została zmodyfikowana poprzez wprowadzenie subiektywnej oczekiwanej użyteczności wyniku, czyli wartości konkretnego wyboru opartej na subiektywnym prawdopodobieństwie i użyteczności, subiektywności konsekwencji. Inną odmianą tej teorii jest model wynagrodzeń, który wykorzystuje kilka kryteriów oceny, przy czym każdy przypadek otrzymuje ogólną ocenę.
Automatyczne mówienie słów i zwrotów powiedzianych przez...