Samoutrudnianie jest strategią obronną, polegającą na podejmowaniu działań, które zmniejszają szanse na osiągnięcie sukcesu, jednocześnie uwalniając jednostkę z odpowiedzialności za niepowodzenie. Dodatkowo, w przypadku osiągnięcia sukcesu, tego rodzaju działania mogą podnieść samoocenę. Według Dariusza Dolińskiego i Andrzeja Szmajkego, można wyodrębnić trzy główne typy samoutrudniania: behawioralne, niebehawioralne i symboliczne. Samoutrudnianie behawioralne pojawia się wtedy, gdy osoba działaniami własnej inicjatywy komplikuje sobie osiągnięcie zamierzonego celu. Samoutrudnianie niebehawioralne, zwane także demonstracyjnym, polega na przedstawianiu różnych słabości przed podjęciem działania. Może to obejmować symulowanie fizycznych dolegliwości jako pretekstu. Samoutrudnianie symboliczne odnosi się do percepcji sytuacji związanej z zadaniem. Osoba zaczyna postrzegać warunki jako mniej korzystne niż są w rzeczywistości, uważa zadanie za trudniejsze, a współpracownika za mniej kompetentnego.
Rodzaj psychoterapii opierający się na założeniu, że...