To ogólne określenie stosowane do opisu różnych form zaburzeń językowych. Według Ireny Styczek dyslalia (alalia) to opóźnienie w nabywaniu języka przez opóźnienia w rozwoju funkcji kilku struktur mózgu. Inną definicję podała Genowefa Demelowa: dyslalia to zaburzenie w postrzeganiu jednego dźwięku, wielu dźwięków, a nawet wszystkich lub prawie wszystkich na raz, znane jako bełkot. Rytm, melodia, akcentowanie zostały zachowane, ale przekazywana treść jest trudna do zrozumienia. Termin dyslalia wywodzi się z fonetyki i jest najczęściej używana w klasyfikacji zaburzeń językowych. Istnieje kilka przyczyn tego zaburzenia językowego. H. Spionek stwierdza, że dyslalia nie jest jednostką patologiczną, lecz zespołem skutków wywołanych różnymi okolicznościami.
Neurolingwistyka jest obszarem badań pomiędzy psycholingwistyką a...