Jest to istniejące w psychoterapii zjawisko, które polega na tym, że pacjent przenosi na terapeutę swoje nieświadome myśli, wyobrażenia oraz uczucia. Objawami takich wyobrażeń może być moment, w którym pacjent zauważa w terapeucie swoją matkę, przy czym tak go właśnie traktując. Przenosi na niego uczucia, jakie żywi do matki. Wynikiem tych działań jest powiązanie między pacjentem a terapeutą, co odpowiada pierwotnemu związkowi dziecka z rodzicem. Połączenie jest wykorzystywane w psychoanalizie w celu przeżycia przez pacjenta treści, które dotychczas przebywały w stanie nieświadomości. Pomaga to rozwiązać konflikt wewnętrzny, który zalegał u podstaw jego nerwicy.
Silne i nieprzyjemne uczucia wobec Boga, wiary...