W teorii cech wielopoziomowych stosuje się tzw. superczynniki, czyli H. Działa poprzez połączenie części cech w celu skomponowania cech na wyższym poziomie. Superfaktory różnicowano za pomocą analizy czynnikowej drugiego rzędu z wcześniejszą analizą czynników cech. Przykładem czynnika wyższego rzędu jest ekstrawersja, na którą składają się aktywność, wybuchowość i towarzyskość. Superfaktory odnoszą się do określonych kontinuów zdefiniowanych przez przeciwne znaczenia, takie jak introwersja i ekstrawersja.
Dysortografia oznacza trudności w opanowaniu prawidłowej pisowni,...