Dojrzewanie to trudny czas zarówno dla nastolatka, jak i jego rodziców. Zmiany hormonalne, naturalnie towarzyszące rozwojowi, mają ogromny wpływ na stan emocjonalny młodych ludzi. Na przestrzeni ostatnich lat można zaobserwować wśród młodzieży wzrost liczby osób, które cierpią na różnego rodzaju problemy psychiczne.
Przeżywanie kryzysu, obejmującego wahania nastroju, trudności w akceptacji siebie i swojego ciała czy podejmowanie działań ryzykownych, jest normatywnym etapem dorastania. Należy jednak odróżnić naturalnie problemy, występujące podczas dojrzewania od zachowań wykazujących cechy zaburzeń rozwoju. Na wystąpienie patologii rozwoju emocjonalnego może wskazywać współwystępowanie różnych rodzajów zaburzeń.
Do najpopularniejszych należą: zaburzenia odżywania (bulimia, anoreksja, kompulsywne objadanie się itd.), depresja młodzieńcza oraz uzależnienia. Wszystkie wymienione choroby mogą mieć wspólne podłoże. Dojrzewająca psychika i kształtująca się tożsamość są bardzo podatne na bodźce zewnętrzne, takie jak rówieśnicy czy kultura masowa. Zmiany, które postępują w postrzeganiu siebie – jako człowieka i elementu społeczeństwa – oraz nieumiejętność radzenia sobie z trudnymi sytuacjami są podatnym gruntem do wystąpienia zaburzeń.
Zaburzenia rozwoju emocjonalnego młodzieży często chowają się za różnego typu maskami, np. zaburzeń odżywiania, które mogą dawać nastolatkom poczucie kontroli nad ciałem. Depresja młodzieńca jest szczególnie trudna w rozpoznaniu, ponieważ może przybierać różnego rodzaju formy i objawiać się zaburzeniami somatycznymi, np. bezsennością lub nadmierną sennością, jadłowstrętem, zaburzeniami lękowymi czy nawet przewlekłymi bólami głowy. Często współwystępuje z uzależnieniami, które przynoszą pozorne odprężenie, szybką gratyfikację, poprawę nastroju i odsuwają myśli o problemach.
Nastolatkom należy okazać wsparcie i akceptację w budowaniu tożsamości. Warto udostępniać dzieciom różnorodne formy aktywności, a także powstrzymać się od pochopnego etykietowania nastolatków. Terapia polega przede wszystkim na korygowaniu zaburzeń rozwoju emocjonalnego, poszukiwaniu ich przyczyn i nauce, jak poprawnie radzić sobie w nowym, dorosłym świecie. Jest skierowana w szczególności do młodzieży, która zmaga się z:
|
W jaki sposób rodzic może dotrzeć do dziecka, które nie chce rozmawiać o dręczących go problemach?
W takim przypadku nie powinno się zrażać niepowodzeniami. Rodzic powinien zapewniać dziecko o akceptacji, zachęcać do dzielenia się swoimi przemyśleniami i problemami dnia codziennego, ale też z szacunkiem i zrozumieniem przyjąć odmowę. Jeśli nastolatek kategorycznie odmawia rozmowy z rodzicem, warto zasugerować mu wizytę u psychologa lub psychoterapeuty, zwracając uwagę na obiektywizm takiej osoby.
|
|
|
Jak pomóc dziecku w bezpiecznym przejściu okresu dojrzewania?
Rodzic powinien aktywnie uczestniczyć w życiu dziecka. Nie po to, by je kontrolować, tylko żeby wspierać. Nie powinien z tym czekać, aż pojawią się problemy. Nawet jeśli wydaje się, że dziecko czuje się dobrze, warto pytać, interesować się co u niego. Dzięki temu, kiedy nastolatek zaczyna miewać gorsze dni, istnieje większa szansa, że poprosi o pomoc właśnie rodzica.
|
|
|
Czy opiekun prawny ma wgląd do dokumentacji medycznej podopiecznego?
Nie. Terapeutę obowiązuje zasada poufności, także w stosunku do małoletnich. Może zostać ona uchylona wyłącznie wtedy, gdy psycholog lub psychoterapeuta uzna, że osoba niepełnoletnia może stanowić zagrożenie dla otoczenia lub dla siebie.
|
|
|
Czy rodzic może zmusić dziecko do wizyty u terapeuty?
Nie. Decyzja o podjęciu terapii musi być dobrowolna. W przeciwnym razie nie ma mowy o efektywnej współpracy, a więc sesje z psychologiem lub psychoterapeutą nie przyniosą pożądanego rezultatu.
|
|
|
Jak odróżnić bunt okresu dojrzewania od zaburzeń osobowości?
Nie jest to łatwe zadanie. Bunt młodzieńczy to naturalny proces w życiu każdego człowieka. Dzięki niemu nastolatek odnajduje własną tożsamość i ustala swój światopogląd. Jeśli rodzice czują, że buntownicze zachowanie dziecka zbytnio się nasila lub jest ono przewlekłe, warto skonsultować się ze specjalistą.
|
Najważniejszym rzeczą w celu polepszenia swojej sytuacji, polepszenia relacji z innymi jest umówienie pierwszej wizyty. Dlatego, nie zwlekaj, tylko spróbuj i umów swoją pierwszą wizytę.
