Każdy etap rozwoju dziecka wiąże się z ogromnymi zmianami, które zachodzą w jego ciele, psychice oraz postrzeganiu samego siebie jako jednostkę i część społeczeństwa. Problemy wychowawcze można zdefiniować jako zachowania dziecka, które są niezgodne z przyjętymi normami życia społecznego, uporczywe i nie poddają się zabiegom wychowawczym. Mogą mieć różne źródło, jednak najczęściej odpowiadają za nie nieodpowiednie warunki życia codziennego i nieadekwatna taktyka wychowawcza.
Wychowywanie dziecka jest zadaniem niezwykle trudnym, szczególnie w tak szybko i gwałtownie zmieniającym się świecie. Mianem problemów wychowawczych określa się niepożądane przez rodziców, opiekunów czy nauczycieli zachowania dziecka, które są odpowiedzią na nieodpowiednie warunki lub niedostatki środowiska, w jakim funkcjonuje.
Trudności najczęściej objawiają się poprzez brak zainteresowania nauką, problemy z koncentracją, nadmierną ruchliwość, lekceważenie i niewykonywanie poleceń wydawanych przez nauczycieli, a nawet ucieczki ze szkoły. Dziecko nie słucha poleceń obojga lub jednego z rodziców, będąc posłuszne temu, który budzi większy lęk. Problemy wychowawcze objawiają się także poprzez agresję słowną i fizyczną, złośliwość, hałaśliwość czy sięganie po używki, takie jak papierosy oraz alkohol. Nadmierna płaczliwość, napady złości oraz nieumiejętność rozwiązywania problemów również są wskazaniem do przeanalizowania stosowanych metod wychowawczych.
Przyczyn problemów wychowawczych może być wiele, często współwystępują, przenikają się lub wynikają z siebie. Predyktory tkwiące w środowisku rodzinnym mogą mieć związek z trudną sytuacją materialną – niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb dziecka przekłada się na problemy w codziennym funkcjonowaniu, np. w nauce. Czasami czynnikiem wywołującym problemy jest postawa rodziców – odrzucenie, unikanie, brak zainteresowania dzieckiem, ale także nadmierna ochrona lub wygórowane oczekiwania wobec dziecka. Niestabilność i niewydolność rodziców, brak spójności w podejmowanych decyzjach czy nawet rozregulowany plan dnia mogą wpływać na wystąpienie trudności, tak samo jak środowisko szkolne – nieodpowiedni nauczyciel czy przeciążający program nauczania.
Zdarza się jednak, że przyczyna problemów wychowawczych tkwi w dziecku. Czynniki genetyczne oraz biologiczne – np. uszkodzenie układu nerwowego podczas ciąży czy choroby somatyczne dziecka – mogą wpływać na skłonność do stwarzania trudności.
Pierwszym krokiem w drodze ku rozwiązaniu problemów wychowawczych, jest zlokalizowanie przyczyny – czynnika, który je powoduje, a następnie skorygowanie metod wychowawczych. Należy zapewnić dziecku stabilne warunki, w których będzie czuło się bezpieczne i kochane. Jeśli problemy nie ustąpią lub przeciwnie – nasilą się, watro udać się do psychologa dziecięcego.
Czy istnieje metoda wychowawcza, która całkowicie zapobiega problemom wychowawczym?
Nie. Każde dziecko jest inne i w odmienny sposób reaguje na sytuacje, których doświadcza, dlatego też nie ma utartych schematów postępowania, które dadzą pozytywne efekty. Rodzic powinien przede wszystkim pamiętać, że dziecko to mały człowiek, który oczekuje szacunku, zrozumienia i akceptacji. Relacja budowana na tych wartościach ma szansę pomóc mu w bezpiecznym przejściu niełatwego okresu dojrzewania.
|
Czy pogarszające się wyniki w szkole mogą być zwiastunem problemów wychowawczych?
Niekoniecznie. Kłopoty w nauce mogą wynikać ze niezrozumienia przerabianego materiału. Opuszczenie się w nauce bywa jednak ważnym sygnałem dla rodzica, że w życiu dziecka może dziać się coś złego. Warto w takiej sytuacji porozmawiać z bliską osobą, upewnić się, czy nie potrzebuje pomocy psychologa lub psychoterapeuty. Dzięki szybkiej reakcji rodzic może także uchronić dziecko przed poważnymi zaburzeniami natury psychicznej.
|
Czy rozwód rodziców może być przyczyną problemów wychowawczych?
Rozpad związku to niezwykle trudny okres nie tylko w życiu każdego dorosłego, ale i jego dzieci. Istnieją jednak sposoby, aby zminimalizować jego negatywne konsekwencje i uniknąć wynikających z niego problemów. Warto w tym przypadku sięgnąć po pomoc psychologa lub psychoterapeuty, który pokaże, jak zadbać o dobro i komfort dzieci rozstających się rodziców.
|
Czy za problemy wychowawcze odpowiadają rodzice dziecka?
Istnieje wiele źródeł problemów w zachowaniu osoby nieletniej. Trudna sytuacja rodzinna oraz nieumiejętność odnalezienia się w grupie rówieśniczej to tylko niektóre z nich. Aby rozpocząć proces zmiany, należy skupić się nie na szukaniu winnych sytuacji, tylko na skorygowaniu jego błędnych postaw.
|
Dlaczego dziecko buntuje się przeciwko rodzicom?
Nastolatek nie buntuje przeciw bliskim, ale po to, by odkryć swoje „ja”, poznać zasady funkcjonowania w społeczeństwie i ugruntować swoje przekonania. To zjawisko całkowicie normalne i o ile nie ma charakteru przewlekłego, nie jest zaburzeniem psychicznym.
|
Najważniejszym rzeczą w celu polepszenia swojej sytuacji, polepszenia relacji z innymi jest umówienie pierwszej wizyty. Dlatego, nie zwlekaj, tylko spróbuj i umów swoją pierwszą wizytę.