Zaburzenia psychiczne to bardzo szeroki zakres chorób. Są niezwykle zróżnicowane i niehomogeniczne. Nawet w obrębie jednego zaburzenia można wyróżnić szereg stojących za nimi przyczyn. Doskonałym przykładem jest depresja, którą można podzielić na endogenną i egzogenną, czyli spowodowaną czynnikami wewnętrznymi (fizjologicznymi) i zewnętrznymi (wydarzeniami czy wpływem środowiska).
Psychoterapia to skuteczny sposób na leczenie zaburzeń psychicznych (i nie tylko!). Skoro spotkania z psychologiem mają na celu pozbycie się objawów choroby czy warto kontynuować ją, kiedy te ustąpią?
Zarówno w przypadku chorób psychicznych, jak i somatycznych można mówić o wystąpieniu zjawiska zwanego remisją. Zagadnienie dotyczy nawracających chorób przewlekłych, a remisja jest okresem, w którym objawy wycofują się, czyli charakteryzuje się brakiem symptomów. Dość częstym zjawiskiem w przypadku m.in. chorób psychicznych, jest remisja częściowa, która oznacza ustąpienie większości, choć nie wszystkich objawów.
Remisja nie jest pojęciem uniwersalnym i nie należy jej używać w odniesieniu do wszystkich chorób. Aby w ogóle zastosować ten termin, choroba z którą zmaga się pacjent, musi mieć charakter nawracający – w przeciwnym razie występuje wyleczenie. Na chwilę obecną nie ma konsensusu, co do stosowania pojęcia wyleczenie w kontekście chorób przewlekłych, choć niektórzy lekarze podają okres 5 lat za graniczny czas, w którym schorzenie może powrócić. Nie oznacza to jednak, że po tym czasie choroba ponownie nie zacznie dawać objawów.
Trudno jest pokrótce odpowiedzieć na pytanie, na czym polega psychoterapia. Jest to złożony proces, którego przebieg zależy od obranego nurtu. Ma ona na celu:
przywrócenie równowagi psychicznej w życiu pacjenta,
walkę z zaburzeniami psychicznymi (zaburzeniami nastroju, odżywiania czy lękowymi),
pomoc w przeżywaniu trudnych wydarzeń (np. śmierci bliskiej osoby lub utraty pracy),
odszukanie sensu życia i motywowanie do działania,
wsparcie przy opuszczaniu lub pozostawaniu w trudnych, przemocowych relacjach (praca, związek, przyjaźń),
walkę z wewnętrznymi schematami i samouświadamianie,
zmianę nastawienia pacjenta do leczenia schorzeń somatycznych.
Psychoterapia czy też psychoedukacja, ma na celu uświadamianie chorego lub osób mu bliskich o charakterze i naturze schorzenia, z którym się zmaga. Dzięki temu mogą oni radzić sobie lepiej z jego objawami. Do najczęściej nawracających chorób należą m.in.: zaburzenia nastroju, obsesyjno-kompulsyjne, lękowe, osobowości, psychoza, schizofrenia czy problemy ze snem.
Trzeba to powtórzyć – remisja nie jest równoznaczna z wyleczeniem; to okres, w którym objawy ustępują całkowicie lub częściowo. Ich wycofanie nie wyklucza nawrotu! Możliwość wystąpienia kolejnego epizodu chorobowego jest głównym powodem, dla którego pacjent nie powinien kończyć współpracy z terapeutą od razu po ustąpieniu objawów.
W zależności od zaburzenia i jego źródła, terapia w trakcie remisji ma różne cele. Często dopiero wtedy pacjentowi łatwiej jest spojrzeć na swoje życie czy objawy choroby w inny, bardziej krytyczny sposób – jego mózg działa sprawniej niż podczas epizodu. Psychoterapia połączona z psychoedukacją pomoże zrozumieć chorobę i ma za zadanie edukować na temat jej przebiegu. Dzięki uważnej samoobserwacji, osoba ją odbywająca będzie mogła wcześniej rozpoznać objawy zbliżającego się epizodu choroby i szybciej zmodyfikować leczenie. Wczesne podjęcie kuracji, może mieć niebagatelny wpływ na przebieg i czas trwania epizodu.
Patrząc na wymienione wyżej cele psychoterapii, można łatwo zauważyć, że pozostanie w niej w trakcie remisji, w niektórych przypadkach może pomóc w rozwiązaniu przyczyn schorzenia lub znacznie ograniczyć negatywny wpływ choroby na codzienne funkcjonowanie. Psycholog pomoże rozwiązać wewnętrzne konflikty, wskaże toksyczne schematy i będzie wsparciem w procesie zdrowienia.
Czujesz, że masz problem i potrzebujesz wsparcia specjalisty?
Nie trać chwili i umów się na wizytę. Pozwól sobie pomóc.
